برای ساخت پروتز ثابت به چند ایمپلنت نیاز است؟

در دهان کاملاً بی دندان: اگر دندان های 20 ساله را کنار بگذاریم ، 28 دندان سالم در دهان کاملا سالم وجود دارد. با این حال ، کاشت برای تمام دندانهای از دست رفته لازم نیست. هنگام برنامه ریزی پروتز ثابت در دهان کاملاً بی دندان ، فک پایین را جداگانه و فک بالا را جداگانه در نظر می گیریم. استخوان فک بالا ما از فک پایین نرم و اسفنجی است. هنگامی که ایمپلنت با استخوان فک بالا جوش می خورد ، ساختار بسیار مقاوم به اندازه استخوان فک پایین ایجاد نمی شود. بنابراین ، ما همیشه به کاشت بیشتری در فک بالا احتیاج داریم.

برای ساخت پروتزهای ثابت در دهان کاملا بی دندان به 7-10 ایمپلنت در فک بالا نیاز داریم. در فک پایین ، 5-7 ایمپلنت مقاومت و ظرفیت حمل مورد نظر ما را فراهم می کند. در بسیاری از موارد ، 8 ایمپلنت در فک بالا و 6 کاشت در فک پایین قرار می گیرد. بسته به اندازه ساختار دهان و فک ، پروتز متشکل از 26 تا 28 دندان برای کل کاشت فک روی ایمپلنت ساخته می شود.

تفاوت در تعداد ایمپلنت ها بسته به شرایط استخوانی فرد متفاوت است. طول استخوان ، عرض ، کیفیت استخوان ، افتادگی سینوس و عوامل مشابه باعث افزایش یا کاهش تعداد کاشت در کل درمان کاشت فک می شود.

در برخی موارد که استخوان فک از کیفیت کافی برخوردار نیست ، در درمان بی حسی کامل ، می توان 4 ایمپلنت خاص این سیستم را در زاویه ای با سیستم به نام "همه روی چهار" برای فک پایین قرار داد ، و پروتز و پوشش های ثابت ساخته می شود باز هم ، در برخی موارد که کیفیت استخوان فک ناکافی است ، می توان دو ایمپلنت را در فک های کاملا بی دندانی قرار داد و می توان پروتز متحرک ترکیبی با میله را اعمال کرد. به لطف فن آوری های جدید ، کاشت را می توان با موفقیت در بسیاری از موارد که قبل از آن کاشت انجام نمی شود ، انجام داد. می توانید در این مورد با ما مشورت کنید.

برای یک پروتز ثابت دهانی کاملاً بدون دندان ، می توان تعداد دقیق کاشت هایی که باید انجام شود را پس از عکس برداری پانوراما و معاینه دقیق مشخص کرد. در مواردی که نمی توان داده های کافی برای برنامه ریزی به دست آورد ، می توان بعد از توموگرافی برنامه ریزی کرد. برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید با ما تماس بگیرید یا برای معاینه پزشکی وقت بگیرید.

بی دندانی منطقه ای: در بی دندانی منطقه ای ، تعداد دندانهایی که باید در منطقه مربوطه ساخته شوند ، مورد به مورد متفاوت است. وضعیت ساختار استخوان فک و موقعیت دندانهای سالم اصلی ترین عواملی هستند که تعداد و محل کاشت را تعیین می کنند. باز هم ، نوع پروتز درخواستی ممکن است بر تعداد و موقعیت ایمپلنت های ساخته شده تأثیر بگذارد. به عنوان مثال ، می توان سه ایمپلنت را در ناحیه ای که 4 دندان وجود ندارد قرار داد ، یا ممکن است دو ایمپلنت کافی باشد. بعد از عکسبرداری با اشعه ایکس و بررسی می توان تعداد و محل کاشت را به روشی سالم تعیین کرد.

در موارد بی دندانی کامل در فک بالا و فک پایین ، تمام موارد بی دندانی دهان معتبر است.

فقدان تک دندان: در مناطقی که فقط یک دندان وجود دارد ، معمولاً مناسب ترین راه حل قرار دادن ایمپلنت در ناحیه مورد نظر به جای ساختن پل سه گانه با ساییدن دندانهای مجاور است. در مواردی که کیفیت استخوان کافی نیست ، می توان با ایجاد تقویت لازم ، برنامه را تکمیل کرد. با گذشت سالها در مناطقی که حفره دندان وجود دارد ، ممکن است دندانهای همسایه به این ناحیه بلغزانند و شکاف دندان را باریک کنند و در این حالت نمی توان دندان پیچ شده را روی این ناحیه قرار داد. بکارگیری این روش اندکی پس از از دست دادن دندان هم این خطر را کاهش می دهد و هم از ریزش استخوان در ناحیه بدون دندان به طور چشمگیری جلوگیری می کند.