مشکل فشار دادن دندان چیست؟

آیا می دانید ما در  صورت خود  60 عضله داریم؟ اما آیا می دانید که برای خندیدن باید 17 عضله و برای اخم بیش از 40 عضله را حرکت دهیم؟

بدن ما بسیاری از ماهیچه های ما را اجرا می کند بدون اینکه حتی با حرکات ساده متوجه آن شود. دندان قروچه بیشتر حرکت فک بصورت ناخودآگاه است که در هنگام خواب انجام می دهیم. در طی این حرکات ، خستگی و تنش بیش از حد در عضلات فک ما ایجاد می شود. دندان قروچه افراد گاهی از بیرون شنیده می شود. اغلب بیماران از دندان های خود در حال فشردن اطلاع ندارند.

اگر صبح خسته از خواب بیدار شوید ، اگر در ناحیه سر و گردن خود احساس درد کنید ، ممکن است دندان های خود را جمع کنید. دندان قروچه فقط در بزرگسالان دیده نمی شود. کودکان ، مانند بزرگسالان ، اغلب هنگام خواب دندان های خود را می سایند. معمول ترین دوره هایی که کودکان برای انجام این کار انجام می دهند زمانی است که دندان های شیری و دندان های دائمی آنها بیرون می آید. وقتی این دو دوره کاملاً سپری می شود ، آنها تمایل دارند که عادت های دندان قروچه خود را کنار بگذارند. والدین لازم نیست نگران این موضوع باشند.

دندان قروچه چه ضررهایی دارد؟

در نتیجه دندان قروچه ، تنش و درد در دندان ها ، مفاصل و بافت ها ایجاد می شود. جمع شدن دندان ها باعث فرسایش دندان و ترک دندان می شود. این باعث حساسیت به سرما و گرم می شود. دندان قروچه باعث درد در ناحیه سر ، گردن ، گوش و ناحیه شقیقه می شود. در دراز مدت ، ممکن است پوکی استخوان و التهاب لثه دیده شود. همانطور که ورزشکاران هنگام تمرین عضلات خود را رشد می دهند. عضلات صورت نیز در حالت دندان قروچه ایجاد می شوند و ممکن است در طولانی مدت باعث ایجاد چانه مربعی شوند. در صورت غفلت از فشار ، مفصل فک تحت تأثیر قرار می گیرد. مشکلاتی از جمله محدودیت در باز کردن فک ، قفل شدن ، شل شدن دندان ها یا شکستگی دندان ها ممکن است وجود داشته باشد. ممکن است صداها از مفصل شما بیرون بیایند.

دندان قروچه یا ساییدن دندان چگونه درمان می شود؟

هدف از درمان دندان قروچه جلوگیری از آسیب دائمی دندان ها و مفصل فک و از بین بردن درد است. به منظور جلوگیری از تماس دندانها با یکدیگر در هنگام خواب ، از یک محافظ شبانه بین دندانهای فک پایین و بالا استفاده می شود. با توجه به تصویری که توسط بیمار به نمایش گذاشته شده است ، ممکن است علاوه بر محافظ شب ، برخی از درمان های اضافی نیز لازم باشد. این موارد شامل استرس درمانی ، اقدامات برای اطمینان از خواب راحت ، استفاده از داروهای شل کننده عضلات و کاربردهای بوتاکس است. علاوه بر اینها ، استفاده از محافظ در زندگی روزمره به صورت دو طرفه ، نیروی متعادلی را به عضلات صورت وارد می کند. حفره های دندانی که از جویدن بیمار در هر دو طرف جلوگیری می کند باید تکمیل شود ، پر کردن و روکش های دندان به اشتباه ساخته شده باید جایگزین شود.

قرار دادن پروتز ایمپلنت

درمان ایمپلنت دندان یکی از روش های درمانی دائمی و قابل اعتماد است. با این حال ، این امر نیاز به تحقیق در افراد را ایجاد می کند. دلیل این امر این است که درمان کاشت باعث اضطراب در فرد می شود. حتی اگر درمان دشوار باشد ، این واقعیت که یکی از بهترین نوع درمان است ، تغییری نمی کند. درمان ایمپلنت امکان ایجاد دندان هایی را فراهم می کند که می توانند نسبت به سایر روش های درمانی برای مدت طولانی با خیال راحت استفاده شوند. یکی از جالب ترین موضوعات در مورد درمان ایمپلنت ، پروتز دندان است. یکی از سوالات مهم این است که پروتز قرار داده شده بر روی پیچ ایمپلنت چه مقدار به دندان طبیعی شباهت دارد و چگونه روی ایمپلنت قرار می گیرد.

پروتز ایمپلنت نقطه ای است که درمان ایمپلنت به پایان می رسد. دندان مصنوعی در قسمت فوقانی ایمپلنت قرار می گیرد که با استخوان فک هماهنگ است و درمان به پایان می رسد. در چنین مواردی ، نحوه کاشت ایمپلنت بستگی به موسسه بهداشتی دارد که در آن درمان انجام شده دارد. یک موسسه مهم بهداشتی است که در آن از موفق ترین و طبیعی ترین پروتزها برای درمان ایمپلنت استفاده می شود. بسیاری از درمان های کاشت موفقیت آمیز است و رضایت مشتری به بهترین شکل فراهم می شود.

آیا هر پروتز ایمپلنت یکسان است؟

هر پروتز ایمپلنت دندان یکسان نیست. در این مرحله ، دندانپزشکی که درمان را انجام می دهد باید تعیین کند که کدام پروتز برای بیمار مناسب تر است. پروتزهای ایمپلنت توسط بیمار به دو دسته قابل جابجایی یا غیر قابل جدا شدن تقسیم می شوند. در این مرحله ، توصیه های دندانپزشک به اندازه خواسته های بیمار مهم است. در چنین شرایطی اعتماد به پزشک بسیار مهم است. در صورت پیشرفت موفقیت آمیز درمان ، مشکلی پیش نخواهد آمد. بسیار بعید است که ایمپلنت موفقیت آمیز نباشد.

انتخاب پروتز توسط بیماران

اینکه آیا فرد می تواند پروتز خود را انتخاب کند یا خیر ، یکی از جالب ترین سوالات است. با این وجود ، امکان انتخاب پروتز خود برای بیماران وجود ندارد. انتخاب باید توسط یک متخصص انجام شود. پروتز ایمپلنت مناسب برای شرایط بیمار فقط توسط دندانپزشکی انجام می شود که درمان را انجام می دهد.

بهداشت دندان و انواع پر کننده های دندان

دندانپزشک شما قسمت پوسیده دندان را برداشته و برای درمان پوسیدگی دندان این قسمت را پر می کند. پرکننده ها این ماده نه تنها برای پوسیدگی ، بلکه برای ترمیم دندانهای ترک خورده ، شکسته یا فرسوده با استفاده از ساینده مانند جویدن ناخن و ساییدن دندان نیز به کار می رود.

برای پر شدن دندان چه مراحلی باید طی شود؟

دندانپزشک ابتدا اطراف دندان را بی حس می کند تا با بی حسی موضعی پر شود. سپس از سوراخ کننده ، دستگاه اچینگ یا لیزر برای تمیز کردن محل پوسیدگی استفاده می شود. انتخاب ابزار به سطح راحتی دندانپزشک ، آموزش و انتخاب تجهیزات و همچنین محل و میزان پوسیدگی بستگی دارد.

سپس دندانپزشک محل را سوراخ کرده یا آزمایش می کند تا پوسیدگی کاملاً پاک شده است یا خیر مشخص شود. بعد از اتمام این روش ها ، دندانپزشک محل پوسیدگی را از باکتری و باقی مانده پاک کرده و حفره را برای پر کردن آماده می کند. اگر پوسیدگی به ریشه دندان نزدیک باشد ، او ممکن است از یک پوشش اصلی تشکیل شده از یونومر شیشه ، رزین کامپوزیت یا مواد دیگر برای محافظت از اعصاب استفاده کند. معمولاً پس از قرار دادن پرکننده ، با روتوش براق می شود.

برای پر کردن دندان کامپوزیت، برخی مراحل دیگر لازم است. بعد از اینکه دندانپزشک شما با از بین بردن پوسیدگی محل را تمیز کرد ، مواد رنگی دندان به صورت لایه لایه اعمال می شود. سپس پرتو خاصی اعمال می شود که هر لایه را سخت می کند. هنگامی که مراحل چند لایه به پایان رسید ، دندانپزشک مواد کامپوزیت را به نتیجه دلخواه می رساند ، مقدار اضافی آن را صاف می کند و شکل نهایی پر شدن را صیقل می دهد.

چه نوع مواد پر کننده ای موجود است؟

امروزه مواد مختلفی برای پر کردن دندان وجود دارد. علاوه بر پر کننده های طلا ، پرسلان ، آمالگام نقره (جیوه مخلوط با نقره ، قلع ، روی و مس) ، دندان ها را می توان با مواد پلاستیکی و شیشه ای به نام پر کننده های رزین کامپوزیت که به رنگ دندان هستند پر کرد. محل و درجه پوسیدگی ، هزینه مواد پرکننده  و توصیه دندانپزشک به شما کمک می کند نوع پرکردگی متناسب با نیاز شما را تعیین کند.

پر کردن با طلا

مزایای استفاده از پر کننده های طلای:

ماندگاری: حداقل 10 تا 15 سال دوام خواهد داشت ، معمولاً بیشتر و ساییده نمی شود.

دوام: می تواند فشار جویدن را تحمل کند.

زیبایی شناختی:  به نظر برخی از بیماران طلا از پر کردن نقره و آمالگام خوشایندتر است.

معایب پر کننده های طلای ریخته گری:

هزینه: پر کننده های طلا گران تر از سایر مواد هستند. هزینه آنها تا 10 برابر بیشتر از مواد پر کننده آمالگام است.

معاینات تکمیلی حداقل به دو بار مراجعه به پزشک نیاز دارد.

شوک گالوانیک یک پر کننده طلایی که در کنار یک پر کننده آمالگام نقره ای قرار می گیرد ، می تواند باعث احساس ناگهانی درد (شوک گالوانیک) شود. فعل و انفعال بین فلزات و بزاق جریان الکتریکی ایجاد می کند ، اما این امر نادر است.

پر کردن نقره (آمالگام)

مزایای پر کردن نقره:

ماندگاری پرکردگی های نقره حداقل 10 تا 15 سال دوام خواهند داشت و به طور کلی بیشتر از پرکردگی های کامپوزیت دوام می آورند.

دوام: می تواند فشار جویدن را تحمل کند.

هزینه: ارزان تر از پر کردن کامپوزیت است.

معایب پر کردن نقره:

زیبایی شناسی کم پر کننده های نقره ای با رنگ دندان های طبیعی شما سازگار نیستند.

تخریب بیشتر ساختار دندان: به طور کلی ، قسمت های سالم دندان نیز باید برداشته شوند تا شکافی برای چسبندگی پر کننده آمالگام کافی باشد.

اعوجاج رنگ: پر کننده های آمالگام می توانند رنگ خاکستری در ساختار دندان اطراف آنها ایجاد کنند.

ترک و شکستگی در معرض مایعات سرد و گرم ، منبسط شده و منقبض می شود که می تواند منجر به ترک یا شکستگی در دندان های دیگر شود. با این حال ، با گسترش و جمع شدن مواد آمالگام نسبت به سایر مواد پر کننده ، ممکن است منجر به افزایش میزان ترک و شکستگی شود.

عکس العمل های آلرژیتیک: درصد کمی از بیماران (تقریباً 1 درصد) به جیوه در پر کردن آمالگام حساسیت دارند.

کامپوزیت های دندان

مزایای کامپوزیت ها:

زیبایی شناسی رنگ پر کننده های کامپوزیت را می توان با رنگ دندان ها مطابقت داد. مخصوصاً برای استفاده روی دندانهای جلویی یا قسمتهای قابل مشاهده دندانها مناسب است.

چسبندگی به ساختار دندان: پر کننده های کامپوزیت از نظر شیمیایی به ساختار دندان پیوند می خورند و پشتیبانی بیشتری از دندان ها می کنند.

استفاده همه کاره: از پرکردگی کامپوزیت علاوه بر استفاده به عنوان ماده پر کننده پوسیدگی ، می توان دندان های شکسته ، شکسته یا فرسوده را ترمیم کرد.

آماده سازی برای حفظ دندان: گاهی اوقات ، هنگامی که پوسیدگی تمیز می شود و آماده سازی برای پر کردن ، لازم است ساختار دندان کمتری در مقایسه با آمالگام ها برداشته شود.

معایب کامپوزیت ها:

با دوام نبودن پرکردگی کامپوزیت زودتر از آمالگام فرسوده می شود (حداقل 5 سال در مقایسه با آمالگام حداقل 10 تا 15 سال طول می کشد). علاوه بر این ، ممکن است مانند آمالگام های تحت فشار جویدن و هنگامی که به عنوان مواد پر کننده استفاده می شوند ، دوام نداشته باشند ، به خصوص برای پوسیدگی های بزرگ.

ویزیت های اضافی دندانپزشک: اگر از کامپوزیت ها برای پر کردن استفاده شود ، ممکن است بیش از یکبار مراجعه به دندانپزشک انجام شود.

هزینه: هزینه پر کردن کامپوزیت می تواند تا دو برابر بیشتر از پر کردن آمالگام باشد.

علاوه بر پر کننده های رزین کامپوزیت به رنگ دندان ، پر کننده های سرامیک و گلاس آینومر  سایر پر کننده های طبیعی هم رنگ دندان هستند.

انواع دیگر پر کننده ها

سرامیک: این پر کننده ها معمولاً از پرسلن ساخته می شوند. مقاومت آن در برابر رنگ آمیزی بیشتر از ماده رزین کامپوزیت است ، اما همچنین ساینده است. این ماده معمولاً بیش از 15 سال دوام دارد و قیمت آن می تواند به اندازه طلا باشد.

یونومر شیشه ای: از اکریلیک ساخته شده و نوع خاصی از شیشه است. متداول ترین کاربرد این مواد در پر کردن زیر خط لثه و پر کردن برای کودکان خردسال است (هنوز به سوراخکاری نیاز است). یونومرهای شیشه فلوراید ترشح می کنند که می تواند به محافظت از دندان در برابر پوسیدگی بیشتر کمک کند. با این حال ، این ماده ضعیف تر از رزین کامپوزیت است. بیشتر در معرض سایش و شکستگی است. عمر یونومر شیشه معمولاً 5 سال کمتر است ، در حالی که هزینه آن به طور کلی نزدیک به رزین کامپوزیت است.

https://www.hemensaglik.com/makale/dis-dolgusu